Αξιόλογοι κιθαριστές του 20ου αιώνα (μέρος 1ο)

Ο 20^ος αιώνας ήταν καθοριστικός για την εξέλιξη της κιθάρας. Μόλις στις αρχές του και εξαιτίας ορισμένων κιθαριστών, η κιθάρα μεταμορφώνεται από ένα ως επί το πλείστον λαϊκό όργανο σε ένα σολιστικό όργανο που στέκεται ισάξια με τα υπόλοιπα όργανα της δυτικοευρωπαϊκής μουσικής στις αίθουσες συναυλιών, αλλά και στο ορχηστρικό εύρος των συνθετών.

Οι κιθαριστές των προηγούμενων αιώνων όπως οι Aguado, Carcassi, Carulli, Giuliani, Legnani, Sor, Coste, Mertz, Tarrega κ.λπ. διατήρησαν με τις συνθέσεις τους το υψηλό επίπεδο του οργάνου, συνέβαλλαν στην εξέλιξή του και έθεσαν τις βάσεις της τεχνικής της κιθάρας.

Όμως μόλις στον 20ο αιώνα και με την εύρεση της ηχοληψίας συναντάμε σημαντικότατους κιθαριστές που πλέον περιοδεύουν ανά τον κόσμο, ηχογραφούν, συνθέτουν και διαδίδουν αυτό το ευγενές όργανο.

Ο Miguel Llobet (Ισπανία, 1878-1938) είναι ίσως ο πρώτος που με την εξαιρετική τεχνική του και την σημαντική καριέρα του ως εκτελεστής δίνει ώθηση στην κιθάρα και τη σταθεροποιεί στις αίθουσες συναυλιών. Από μία ιστορική ηχογράφηση των αρχών του αιώνα παρατίθεται το «Allegro Moderato Op.38 No.23» του Napoleon-Coste.

Ο δεύτερος στην σειρά είναι ο Agustin Barrios Mangore (Παραγουάη, 1885-1944) ο οποίος ξεχώρισε κυρίως για το συνθετικό του έργο και από τον οποίο επίσης μας διασώζονται ιστορικές ηχογραφήσεις. Παρατίθεται το έργο La Catedral του ιδίου, ίσως το σημαντικότερο και πιο δημοφιλές έργο του.

Ο Andres Segovia (Ισπανία, 1893-1987) είναι ο κιθαριστής που το όνομά του αποτελεί συνώνυμο της κλασικής κιθάρας. Είναι εκείνος που ερμηνεύοντας ένα ευρύτατο ρεπερτόριο κατάφερε να φέρει παγκόσμια αναγνώριση στην κιθάρα, έπεισε πολλούς σημαντικούς συνθέτες της εποχής του να γράψουν έργα για κιθάρα και έθεσε τις βάσεις για την τεχνική της κιθάρας στον 20^ο αιώνα. Παρατίθεται το έργο Fandanguillo του συνθέτη F. M. Torroba.