Στη συνέχεια περνάμε στο
τραγούδι «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και ποίηση του
Οδυσσέα Ελύτη.
Το τραγούδι αποτελεί ένα
εύκολο επαναληπτικό τραγούδι πάνω στις γνωστές μας νότες. Η κλίμακα του
τραγουδιού είναι η Ρε ελάσσονα (σχετική της Φα μείζονος). Αυτό το συμπεραίνουμε
από τον οπλισμό Σιbκαι από το γεγονός ότι
το τραγούδι ξεκινά και τελειώνει στη νότα ρε.
Η κλίμακα Ρε ελάσσονα
φυσική (χωρίς προσαγωγέα ντο#) συνήθως παραπέμπει σε τροπική μουσική σε αιολικό
τρόπο ή σε πλάγιο του α΄ ήχου αν αναφερόμαστε στη βυζαντινή μουσική.
Στο τέταρτο μάθημα
έχουμε το τραγούδι «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη» του Διονύση Σαββόπουλου.
Η κλίμακά μας όπως φαίνεται
από τον οπλισμό Σι ύφεση είναι η Φα μείζονα.
Ωστόσο το τραγούδι
ξεκινάει και τελειώνει στη νότα Ντο. Αυτό είναι σύνηθες – να χρησιμοποιείται η
πέμπτη νότα της κλίμακας (Ντο) – όταν ξεκινάμε σε ασθενές μέρος του μέτρου.
Μάλιστα σε πολλά σημεία
του τραγουδιού η μελωδία ξεκινά και επιμένει σε ασθενή μέρη του μέτρου. Όταν
έχουμε νότες σε συνεχόμενα ασθενή μέρη του μέτρου αυτό λέγεται αντιχρονισμός.
Ακόμη νέο στοιχείο είναι
το σύμβολο του segno(σένιο) που συναντάμε
στην αρχή και στο τέλος της παρτιτούρας. Το δεύτερο segnoμας παραπέμπει στο
πρώτο, δηλαδή μας λέει να κάνουμε επανάληψη από το πρώτο segno.
Στο τραγούδι «Αχ!
χελιδόνι μου» εξετάζουμε την κλίμακα Λα ελάσσονα αρμονική. Διαπιστώνουμε την
κλίμακα από το ότι δεν έχει οπλισμό και ότι τελειώνει στη νότα Λα. Επίσης το
Σολ δίεση στο μέτρο 6 μας δείχνει πως βρισκόμαστε στην αρμονική Λα ελάσσονα.
Ο ρυθμός είναι αρκετά
απλός σε μέτρο 2/4 με παύσεις ογδόου, όγδοα, τέταρτα και μισά.
Επίσης από το μέτρο 7
ξεκινά μία αρμονική αλυσίδα, δηλαδή μία συνεχής μίμηση του ίδιου μελωδικού
μοτίβου σε διαφορετικές νότες κάθε φορά, που σημειώνεται με τις κόκκινες αγκύλες
πάνω από την μελωδία.
Το Σι ύφεση στο μέτρο 9 μας
δείχνει ένα σύντομο πέρασμα από την κλίμακα Ρε ελάσσονα (σχετική της Φα
μείζονος με οπλισμό Σιb).
Πριν ξεκινήσουμε με την
ακουστική σχεδίαση κλειστών χώρων είναι πολύ σημαντικό να διαθέτουμε μία καλή
γνώση της θεωρίας του ήχου. Διαβάστε σχετικά εδώ.
Οι κύριες ιδιότητες του
ήχου που θα μας απασχολήσουν είναι η ανάκλαση, η απορρόφηση και η διάδοση.
Όπως βλέπουμε και στο
σχήμα όταν μία ηχητική δέσμη προσπίπτει επάνω σε μία επιφάνεια ένα μέρος του
ήχου θα ανακλαστεί, ένα μέρος θα απορροφηθεί (και θα μετατραπεί σε θερμότητα) και
ένα μέρος του ήχου θα διαδοθεί στην άλλη πλευρά της επιφάνειας.
Η απορροφητικότητα ενός υλικού
δίνεται μέσω του συντελεστή απορροφητικότητας «α», που παίρνει τιμές από 0
(100% ανάκλαση) έως 1 (100% απορρόφηση). Το κάθε υλικό έχει διαφορετικό
συντελεστή απορρόφησης για διαφορετικές συχνότητες. Σχετικά παραδείγματα
μπορούμε να δούμε στον παρακάτω πίνακα:
Στο 2ο μάθημα
εξετάζουμε συνοπτικά όλες τις μείζονες κλίμακες.
Ο κύκλος από 5εςμας δείχνει τις 15
μείζονες κλίμακες με τον οπλισμό τους.
Τα ζεύγη των κλιμάκων
που καταλαμβάνουν την ίδια θέση στον κύκλο ονομάζονται εναρμόνιες
κλίμακες γιατί έχουν διαφορετικό όνομα, αλλά το ίδιο άκουσμα.
Επίσης για κάθε μείζονα
κλίμακα αν κατέβουμε διάστημα 3ης μικρής βρίσκουμε την σχετική της ελάσσονα με
την οποία μοιράζεται τον ίδιο οπλισμό.
Κάθε ελάσσονα κλίμακα
έχει τρεις τύπους:
α) την φυσική,
β) την αρμονική και
γ) την μελωδική.
Η φυσική ελάσσονα
κλίμακα έχει ακριβώς τις ίδιες νότες με την σχετική της μείζονα.
Η αρμονική ελάσσονα
είναι ίδια με την φυσική, αλλά έχει την 7η βαθμίδα (7η
νότα) ανεβασμένη κατά ένα ημιτόνιο.
Η μελωδική ελάσσονα στην
ανιούσα μορφή της έχει την 6η και 7η βαθμίδα ανεβασμένες
κατά ένα ημιτόνιο, ενώ στην κατιούσα μορφή της είναι ίδια με την φυσική.
Το πρώτο μάθημα για την
β΄ τάξη είναι επαναληπτικό πάνω σε όσα διδαχθήκαμε στην α΄ τάξη.
Το μέτρο του τραγουδιού
είναι σε 4/4 και ξεκινά με ελλιπές μέτρο.
Δηλαδή, το 1ο μέτρο έχει μόνο ένα χρόνο (2 όγδοα) και τους τρεις υπολειπόμενους
χρόνους τους βρίσκουμε στο τελευταίο μέτρο.
Νέο στοιχείο είναι τα
σημεία επανάληψης με τους αριθμούς 1 και 2. Αυτό μας δείχνει ότι την πρώτη φορά θα
τραγουδήσουμε στο 1, ενώ στην επανάληψη
προσπερνάμε το 1 και περνάμε απευθείας στο 2.
Επίσης στο τέλος η συντομογραφία
D.C. alFineεννοεί DaCapoalFine που σημαίνει Από
την αρχή ξανά έως το τέλος.
Το 7ο μάθημα
αφορά την εκμάθηση των παρεστιγμένων (τέταρτο και μισό), την παύση τετάρτου και
τη νότα Ρε. Θα εξετάσουμε το παιδικό τραγούδι “Maryhadalittlelamb”.
Το τραγούδι είναι σε
μέτρο 4/4 και είναι στη μορφή ερώτησης –
απάντησης. Η πρώτη μουσική φράση κάνει μία ερώτηση η οποία απαντάται στα
επόμενα τέσσερα μέτρα.
Ξεκινά με τέταρτο παρεστιγμένο και όγδοο [Παρεστιγμένες
λέγονται οι αξίες που φέρουν μία τελεία δεξιά τους. Η τελεία προσθέτει στη νότα
το μισό της αξίας της]. Αυτές τις δύο αξίες θα πρέπει να τις αντιληφθούμε ως
ένα όπου το τέταρτο θα διαρκεί 1,5 χρόνο και το όγδοο θα συμπληρώνει το 2ο
μισό του 2ου χρόνου. Είναι όπως φαίνεται στο παρακάτω σχήμα:
Η νότα Ρε γράφεται
ακριβώς κάτω από την πρώτη γραμμή του πενταγράμμου και είναι η δεύτερη νότα που
συναντάμε στο τραγούδι.
Στο τέλος του δευτέρου
μέτρου συναντάμε την παύση τετάρτου ενώ η τελευταία αξία είναι ένα μισό
παρεστιγμένο.
Εάν τοποθετήσουμε στη
σειρά όλες τις νότες που έχουμε μάθει μέχρι στιγμής δημιουργείται η λεγόμενη μείζονα
πεντατονική κλίμακα του Ντο. Οι πεντατονικές κλίμακες χρησιμοποιήθηκαν από την
αρχαιότητα από τους περισσότερους λαούς της Γης και χρησιμοποιούνται ακόμη έως
σήμερα. Η μείζονα πεντατονική κλίμακα έχει τη διαστηματική δομή 2ας
μεγάλο-2ας
μεγάλο-3ης
μικρό-2ας
μεγάλο-3ης μικρό. Εάν παίξουμε τα μαύρα πλήκτρα σε ένα πιάνο ακούγεται επίσης μία πεντατονική κλίμακα. Το άκουσμα μας θυμίζει συνήθως ασιατική μουσική.
Στο 6ο μάθημα
θα μάθουμε το μισό, τις παύσεις του τετάρτου και του ογδόου, τη νότα Ντο, την
κορώνα και τη σύζευξη διαρκείας.
Το τραγούδι είναι σε
μέτρο 2/4. Ξεκινά με ένα απλό θέμα (α)
στις νότες Σολ και Μι με τέταρτα και όγδοα το οποίο επαναλαμβάνεται άλλη μία
φορά και καταλήγει με μία κορώνα στο μέτρο 8. Η κορώνα προσθέτει 1,5 χρόνο στη
διάρκεια της νότας.
Έπειτα από μία παύση
τετάρτου και ογδόου στο μέτρο 9 ακολουθεί ένα μεταβατικό θέμα (β) που ξεκινά από τη νότα Ντο. Το Ντο γράφεται στην πρώτη
βοηθητική γραμμή κάτω από το πεντάγραμμο [Οι βοηθητικές γραμμές είναι μικρές γραμμές πάνω ή κάτω από το
πεντάγραμμο που χρησιμοποιούνται για να γράψουμε νότες ψηλότερες ή χαμηλότερες
από την έκταση του πενταγράμμου].
Στη συνέχεια περνάμε σε
ένα τρίτο θέμα (γ) που επαναλαμβάνεται
επίσης δύο φορές για να καταλήξουμε στην ουρά (coda) και το κομμάτι τελειώνει με δύο μισά ενωμένα με σύζευξη διαρκείας. Το μισό είναι οι νότες στα μέτρα 24 και 25 και
κρατάει 2 χρόνους. Το λέμε «τα-α». Η σύζευξη διαρκείας είναι μία καμπύλη γραμμή
που ενώνει τις διάρκειες από δύο ή περισσότερες ίδιες νότες. Συνεπώς στα μέτρα 24 και 25 θα έχουμε ουσιαστικά μία
νότα που κρατά 4 χρόνους, δηλαδή «τα-α-α-α».
Αφού μάθαμε τις νότες
Σολ και Μι προχωράμε στη νότα Λα με το τραγούδι «Κούκο έλα εδώ»
Το τραγούδι είναι σε μέτρο
4/4.
Η δομή είναι ελαφρώς πιο
σύνθετη από το προηγούμενο μάθημα. Συναντάμε δύο διαφορετικές μουσικές φράσεις:
το α: «Σολ Μι Σολ Σολ Μι» και το β: «Σολ Σολ Λα Λα Σολ Μι» όπου το β περικλείεται μέσα στο α. Ξεκινάμε δηλαδή και τελειώνουμε με
το α. Αυτό μας δείχνει γενικότερα
μία δομή του τύπου ΑΒΒΑ που
ονομάζεται τριμερής μορφή. Είναι μία
παραλλαγή της βασικής τριμερούς μορφής του ABA.
Η απόσταση από το Σολ
στο Λα λέγεται διάστημα 2ας
μεγάλο, ενώ η απόσταση από το Μι στο Λα είναι διάστημα 4ης καθαρό.
Στην ιστοσελίδα http://virtualpiano.net/ μπορείτε κι εσείς να
δοκιμάσετε να παίξετε το συγκεκριμένο τραγούδι. Για να χρησιμοποιήσετε το
πληκτρολόγιο του Η/Υ σας αντί του ποντικιού πατήστε στο “Menu”
και επιλέξτε “KeyAssistOn” ώστε
να εμφανιστούν στην οθόνη τα γράμματα που αντιστοιχούν στις νότες. Στο Μι
αντιστοιχεί το “u”, στο Σολ το “o” και στο Λα το “p”.
Η δομή είναι επίσης αρκετά απλή. Το μοτίβο [μοτίβο = μικρό τμήμα που
επαναλαμβάνεται] «Σολ Σολ Μι» επαναλαμβάνεται 4 φορές και την 3η
φορά είναι ελαφρώς παραλλαγμένο σε «Σολ Σολ Μι Μι».
Η απόσταση από το Σολ
στο Μι λέγεται διάστημα 3ης μικρό.
Στην ιστοσελίδα http://virtualpiano.net/ μπορείτε κι εσείς να
δοκιμάσετε να παίξετε το συγκεκριμένο τραγούδι. Για να χρησιμοποιήσετε το
πληκτρολόγιο του Η/Υ σας αντί του ποντικιού πατήστε στο “Menu”
και επιλέξτε “KeyAssistOn” ώστε
να εμφανιστούν στην οθόνη τα γράμματα που αντιστοιχούν στις νότες. Στο Σολ
αντιστοιχεί το “o” και στο Μι το “u”.
Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε ότι μπορούμε
να ομαδοποιήσουμε τις ρυθμικές φράσεις όπως αυτές επαναλαμβάνονται σε ένα απλό
ρυθμικό σχήμα.
Κανονικά στη μουσική
υπάρχει σε ένα άλλο επίπεδο μία ακόμη ομαδοποίηση, αυτή των χρόνων, με τη χρήση
των μουσικών μέτρων. [Μία πρωταρχική
έννοια των μουσικών μέτρων πρωτοεμφανίστηκε
τον 12ο αιώνα στη μουσική σχολή της NotreDame
με την εισαγωγή των ρυθμικών τρόπων.] Τα μέτρα χωρίζονται στο πεντάγραμμο με
κάθετες γραμμές που ονομάζονται διαστολές,
ενώ στο τέλος κάθε μουσικού έργου γράφεται διπλή
διαστολή.
Μάλιστα το κάθε μέτρο
χωράει συγκεκριμένο αριθμό χρόνων που ορίζεται από ένα κλάσμα που γράφεται στην
αρχή κάθε μουσικού έργου. Ο αριθμητής μας δείχνει πόσους χρόνους θα έχουμε σε
κάθε μέτρο και ο παρανομαστής μας δείχνει ποια αξία θα ισούται με ένα χρόνο
(π.χ. 2/4 = 2 τα, 3/8 = 3 τι κοκ.).
Για να γράψουμε όμως μία μελωδία χρειαζόμαστε το πεντάγραμμο. Το πεντάγραμμο είναι ένα
σύστημα που αποτελείται από πέντε γραμμές τις οποίες μετράμε από κάτω προς τα
πάνω. Αυτές οι γραμμές δημιουργούν μεταξύ τους τέσσερα διαστήματα (κενά) τα
οποία επίσης μετράμε από κάτω προς τα πάνω.
Επάνω στις γραμμές ή
ανάμεσά τους (στα διαστήματα) γράφουμε τις νότες. Για να ξεκλειδώσουμε τα
ονόματα από τις νότες χρησιμοποιούμε το κλειδί.
Το κλειδί του Σολ της 2ης γραμμής ορίζει ότι η νότα που θα γράφεται
στη 2η γραμμή θα ονομάζεται Σολ.
Στο παρακάτω παράδειγμα
συνοψίζουμε όλα τα παραπάνω σε ένα ρυθμό σε 2/4 στη νότα Σολ:
Και πάλι βέβαια μπορούμε
να δημιουργήσουμε επαναλαμβανόμενα ρυθμικά σχήματα που ξεπερνούν το όριο του
μέτρου. Σε 2/4:
Υπενθυμίζεται ότι οι μαθητές και μαθήτριες θα πρέπει να παραδώσουν τα τετράδιά τους για έλεγχο μέχρι την Παρασκευή 27/2/2015 διότι τελειώνει το ΄Β τρίμηνο. Μετά τη συγκεκριμένη ημερομηνία τετράδια δεν θα γίνονται δεκτά.
Έπειτα
από την ολοκλήρωση όλων των φθόγγων (Ντο – Σι) δημιουργούμε την κλίμακα Ντο
μείζονα η οποία εκτείνεται σε απόσταση οκτάβας από το Ντο έως το Ντο΄:
Παρατηρούμε
ότι ακολουθεί το σχέδιο «Τ-Τ-Ημ-Τ-Τ-Τ-Ημ» και γι’ αυτό λέγεται μείζονα (όπου Τ=Τόνος
και Ημ=Ημιτόνιο).
Ωστόσο
για να ορίσουμε μεγαλύτερα διαστήματα από τον Τόνο χρειάζεται να κατατάξουμε τα
διαστήματα σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα:
Έτσι τα
διαστήματα 1ης στην κλίμακά μας είναι τα εξής και είναι όλα Καθαρά:
Τα 2ας
χωρίζονται σε μικρά και Μεγάλα:
Τα 3ης
επίσης χωρίζονται σε μικρά και Μεγάλα:
Τα 4ης
είναι όλα Καθαρά εκτός από το Φα-Σι που είναι αυξημένο (διότι είναι 3Τ και
συνεπώς μεγαλύτερο από Κ):
Τα 5ης
είναι όλα Καθαρά:
Τα 6ης
χωρίζονται σε μικρά και Μεγάλα:
Τα 7ης
επίσης χωρίζονται σε μικρά και Μεγάλα:
Και το
Ντο-Ντο΄ είναι το διάστημα 8ης Καθαρό (δηλαδή η οκτάβα):
Πολλές φορές
για να βρούμε ένα μεγάλο διάστημα χρειάζεται να καταφύγουμε στην αναστροφή του.
Στην αναστροφή ενός διαστήματος οι δύο νότες που το σχηματίζουν τοποθετούνται
έτσι ώστε το διάστημα να αντιστραφεί. Ο κανόνας για τις αναστροφές διαστημάτων
φαίνεται στον παρακάτω πίνακα:
Ο MiguelLlobetSolés (18 Οκτωβρίου
1878 – 22 Φεβρουαρίου 1938) ήταν ένας κλασικός κιθαριστής, γεννημένος στη
Βαρκελώνη (Καταλονία). Ο Llobetήταν
ένας φημισμένος δεξιοτέχνης με εκτενείς περιοδείες στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Έκανε πολύ γνωστές διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών της Καταλονίας για σόλο κιθάρα και είναι επίσης συνθέτης πρωτότυπων
έργων.
Βιογραφία
Ορισμένες
λεπτομέρειες της βιογραφίας του Llobetείναι
συγκεχυμένες και αντιθετικές. Ο γιος ενός ξυλουργού, βαπτίστηκε το μήνα της γέννησής
του στην εκκλησία SantJustiPastorστην CarrerdelaPalmadeSantJust, την οδό όπου πέρασε την παιδική του
ηλικία, μερικούς δρόμους μακριά από την CarrerGignàs, η
οποία (από το 1884 έως το 1885) ήταν η κατοικία του – κατ’ επέκταση – δασκάλου
του, FranciscoTárrega. Εκπαιδεύτηκε ως καλλιτέχνης, με κλίση στη
ζωγραφική, και συνέχισε να ζωγραφίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Η
πρώτη του μουσική εκπαίδευση ήταν στο βιολί και στο πιάνο. Αργότεραέλαβεμίακιθάραωςδώροαπόέναθείο. Το Δεκέμβριο του 1889, ο Llobetάκουσε τον AntonioJiménezManjón (1866–1919) να δίνει ένα ρεσιτάλ στο TeatreCatalunyaστη Βαρκελώνη,
και εμπνεύστηκε να ξεκινήσει μαθήματα κιθάρας με τον Magí Alegre.
Ο Llobetπρώτα γνώρισε, και έπαιξε
για τον μεγάλο παιδαγωγό της κιθάρας FranciscoTárregaτον Οκτώβριο του 1892. Δύο
χρόνια αργότερα άρχισε να μελετά μαζί του στο MunicipalConservatoryofMusicτης Βαρκελώνης. Από δική
του απόφαση, οι σπουδές του με τον Tárregaδεν φαίνεται να βασίζονταν
σε κάποια συγκεκριμένη μέθοδο, αντιθέτως, ο Llobetπαρατηρούσε
τον Tárregaνα παίζει και στη
συνέχεια πειραματιζόταν με τις τεχνικές του στο σπίτι. "Così, più cheimpararla, iosperimentavolamiatecnicasullachitarra" («Με τον τρόπο αυτό, περισσότερο
από το να μαθαίνω, πειραματιζόμουν με την τεχνική μου στην κιθάρα»).
Άρχισε δίνοντας
ιδιωτικές συναυλίες για φιλικές συγκεντρώσεις το 1898. Το 1900, συνάντησε τον ConcepciónJacoby, τον προστάτη του Tárrega, ο οποίος
έγινε επίσης και δικός του προστάτης, βοηθώντας τον να ξεκινήσει μία διεθνή καριέρα.
Η πρώτη του δημόσια συναυλία έλαβε χώρα το 1901 στο Conservatoryτης
Βαλένθια. Κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους, εμφανίστηκε επίσης σε ωδεία στη Σεβίλλη
και στη Μάλαγα, όπου του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος του Καθηγητή. Έπαιξε στο
TeatrodelaComediaτο 1902 και μπροστά στη Βασιλική
οικογένεια στη Μαδρίτη το 1903.
Το 1904
παρουσιάστηκε στο Παρίσι η πρώτη συναυλία του Llobetεκτός Ισπανίας από τον RicardoViñes, το
διάσημο πιανίστα. Τότε ήταν που ήλθε σε επαφή για πρώτη φορά με το κίνημα της avantgarde. Το Παρίσι ήταν εμφανώς αρεστό στον Llobet, καθώς επέστρεψε για να ζήσει εκεί το
1905, δίνοντας συναυλίες σε ιδιαίτερα σημαντικούς χώρους όπως στη ScholaCantorum, στη LaTrompetteκαι στη
Société NationaledeMusique. Σύμφωνα με τον RonaldPurcell, έμεινε εκεί μέχρι το 1910. Στο
βιογραφικό του σημείωμα που έγινε από τον BrunoTonazzi, ο Llobetεπέστρεψε στο Παρίσι το
1910 αλλά σύμφωνα με τον Purcellπιθανότατα
μετακόμισε προσωρινά στο BuenosAiresεκείνο
το έτος. Από εκεί εμφανίστηκε σε όλη τη Νότιο και Κεντρική Αμερική και στην Καραϊβική
σε μία σειρά συναυλιών που οργανώθηκαν ως επί το πλείστο από τον DomingoPrat, (συγγραφέα του DiccionariodeGuitarristas (1933)), τον JuanAnido (πατέρα της MaríaLuisaAnido) και τον RuizRomeroτου εκδοτικού οίκου RomeroyFernandez. Το 1912, ο Llobetέδωσε τις πρώτες του συναυλίες
στις Ηνωμένες Πολιτείες, εμφανιζόμενος στην Βοστώνη, στη Φιλαδέλφεια και στη
Νέα Υόρκη. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Παρίσι.
Στα επόμενα
χρόνια, συνέχισε να δίνει συναυλίες σε όλη την Ευρώπη, κυρίως στο Βέλγιο και
στην Ολλανδία. Κατά τη διάρκεια του 1913 και 1914 εμφανίστηκε σε όλη τη
Γερμανία. Σύμφωνα με τον Purcell, «Με το
ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Llobetεπέστρεψε
στο BuenosAires», και συνέχισε να ταξιδεύει
σε όλη την Αμερική, ενώ ο Tonazziυποστηρίζει
ότι κατά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου επέστρεψε στην πατρίδα του. Στη
διαδρομή των συναυλιών του Llobetφαίνεται
να κυριαρχούν οι εμφανίσεις στην Αμερική εκείνη την εποχή, προσδίδοντας κάποια
στήριξη στους ισχυρισμούς του Purcell, ωστόσο
ο Purcellεπίσης
υπονοεί ότι ο Llobetήταν
στην Ισπανία περί το 1915, όπου δίδαξε τον πιο σημαντικό μαθητή του, τον AndrésSegovia.
Η αυτοβιογραφία
του Segovia, γραμμένη
στον αποκορύφωμα της καριέρας του, τον απεικονίζει ως αυτοδίδακτο – υπάρχουν
βεβαίως παραδοχές για αναζήτηση των συμβουλών του Llobet για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά ο Segovia είναι απολύτως ξεκάθαρος για
την έλλειψη κάποιας επιρροής στο παίξιμό του. Στην ηλικία των 22, ο Segoviaήταν
ακόμη αρκετά νέος για να έχει λάβει πολύτιμη καθοδήγηση. Ο Purcellεπισημαίνει ότι «Στην ηλικία
των είκοσι δύο (ο Segovia) αναζήτησε
εκείνο που θεωρούσε τη μόνη απευθείας σύνδεση με τον Tárrega, τον Llobet, για την τελειοποίηση της τεχνικής του και
ειδικά για τη μουσική που τόσο εκείνος όσο και ο Tárregaείχαν
γράψει και διασκευάσει για την κιθάρα...» και ότι «ο Segoviaτου οποίου το στιλ της
εκτέλεσης και η τεχνική του αποκαλύπτουν τις αρχές του Tárrega, βασικά
επηρεάστηκε από τον Llobet....Αυτή
η στιλιστική επιρροή μπορεί να ακουστεί αν συγκρίνουμε της ηχογραφήσεις του Llobet στην ParlophoneElectric (ChanterelleHistoricalRecordingsCHR 001) με τις ηχογραφήσεις του Segovia στην Angel, ZB 3896».
Ανάμεσα
στο 1912 και το 1917, ο Llobetαναφέρεται
να έχει κάνει τουλάχιστον μία προσπάθεια ηχογράφησης. Είναι γνωστό ότι περιόδευσε
στις Ανατολικές Ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών το 1912, το 1914 και το 1917 και ο
διακεκριμένος κιθαριστής VahdahOlcott-Bickford, ο οποίος ζούσε στη Νέα Υόρκη
εκείνη την εποχή, γράφει ότι «προσπάθησε να κάνει μια ηχογράφηση στο BellLabστο NewBrunswick του NewJersey, αλλά δεν έμεινε ικανοποιημένος από τον
ήχο».
Το
1920-1921, ο Llobetέπαιξε
στην Ισπανία και περιόδευσε σε όλη τη Γερμανία, εμφανιζόμενος στο Μόναχο, τη
Λειψία, τη Δρέσδη, την Κολωνία και τη Στουτγάρδη. Το 1922 ήτανστηΒιέννηγιαπρώτηφορά. Ευρισκόμενος στη Βιέννη, ο Llobetήταν συχνά προσκεκλημένος
στο σπίτι των γονιών της LuiseWalker. Το 1924, περιόδευσε ξανά
σε όλη τη Γερμανία και την Αυστρία, και έδωσε συναυλίες στην Αμερική το 1925. Επέστρεψε
ξανά στην Αμερική το 1930 για να εμφανιστεί στο SpanishArtsFestival, υπό την αιγίδα της
Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. Ο βιολιστής AntonioBossaτον είχε προτείνει, και υπέγραψε
συμβόλαιο να δώσει έξι συναυλίες, και να ενορχηστρώσει και να εκτελέσει τους SieteCancionesEspañolesτου
ManueldeFalla με τη σοπράνο NinaKochitz.
Το
1923, ξεκίνησε να διδάσκει τη MaríaLuisaAnido (1907–1997) στο BuenosAires. Περί το 1925, οι δυο τους εκτελούσαν ντουέτα
και, σύμφωνα με τον Purcell, περί το
1930 ηχογράφησαν μερικές από τις ενορχηστρώσεις του Llobetγια δύο κιθάρες στην
εταιρεία Odeon-Parlophoneμε
διανομή από την Decca. Αυτές
οι ηχογραφήσεις, οι πρώτες ηλεκτρικές ηχογραφήσεις κλασικής κιθάρας, ακολουθήθηκαν
από μία σειρά σόλο ηχογραφήσεων από τον Llobetστην Parlophon/Electricseriesέξω από την Βαρκελώνη. Οι
σόλο ηχογραφήσεις εικάζεται ότι έχουν ηχογραφηθεί γύρω στο 1925, αλλά
προέρχονται από δύο διαφορετικές πηγές: τις ηχογραφήσεις στην Odeonστην Αργεντινή καθώς και
τις προηγούμενες ηχογραφήσεις στην Parlophonστη
Βαρκελώνη. Σε απάντηση μιας ερώτησης ο Purcellυποστήριξε ότι «Ο Llobetδεν ενδιαφερόταν για το
αποτέλεσμα των ακουστικών ηχογραφήσεων του 1915 και ηχογράφησε μόνο ηλεκτρικά....
Οι ηχογραφήσεις του έγιναν το 1925 και αργότερα με τη MariaAnido».
Ο Llobetπεριόδευσε στην Ευρώπη ξανά
το 1930-1931, με εμφανίσεις στο Λονδίνο, το Βερολίνο, το Αμβούργο, το Μόναχο,
τη Βιέννη, τη Βουδαπέστη και την Μπολόνια ανάμεσα σε άλλες. Ακούγοντάς τον στο Βερολίνο
ο PaulHindemithεξέφρασε
την πρόθεση να συνθέσει για κιθάρα αλλά δεν την ακολούθησε επαρκώς – το μόνο έργο
του Hindemithγια
την κιθάρα, το Rondoγια
τρεις κιθάρες, γράφτηκε το 1925.
Από το
1932 έως το 1934, ο Llobetδίδαξε
το νεαρό Κουβανό βιρτουόζο José ReydelaTorreστο σπίτι του στη
Βαρκελώνη. Δεν φαίνεται να έδωσε αρκετές συναυλίες εκείνο τον καιρό, αλλά συντήρησε
τις καλλιτεχνικές του επαφές. Ο Reyγράφει,
«Όταν έφτασα στη Βαρκελώνη το 1932, είχε σχεδόν αποσυρθεί από τις ζωντανές
εμφανίσεις. Κατά τη διάρκεια των τριών ετών που ήμουν εκεί έφυγε από την πόλη μόνο
μία φορά για μια σειρά συναυλιών ενός μήνα στη Σκανδιναβία».
Ο Llobetφαίνεται να είχε μία σχετικά
απομονωμένη ζωή μετά το τέλος της καριέρας του. Ο ReydelaTorreο οποίος, ως μαθητής του
Llobet, πιθανόν να ήταν ο πιο συχνός
του επισκέπτης, γράφει ότι «ο Llobetδεν είχε πολλούς επισκέπτες...».
Φαίνεται να πήγαινε συχνά σε συναυλίες, περπατώντας με τη σύζυγό του, στο Palauκοντά στο σπίτι του, και
συναντούσε ορισμένους σημαντικούς καλλιτέχνες στο μεγάλο του διαμέρισμα στη ViaLayetanaNo. 46 στη Βαρκελώνη: ο EmilioPujolήταν συχνός επισκέπτης
και ο ManueldeFallaείναι γνωστό ότι τον
επισκεπτόταν όποτε βρισκόταν στην πόλη.
Ο ισχυρισμός
του PhilipJ. Boneστο TheGuitarandMandolinότι
ο Llobet«σκοτώθηκε το 1937, σε μία
αεροπορική επιδρομή στη Βαρκελώνη κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου» έχει
καταρριφθεί από όλες τις αξιόπιστες πηγές. Ωστόσο, η συναισθηματική φόρτιση
κατά την πολιορκία της Βαρκελώνης μπορεί να ξεκίνησε την καθοδική πορεία της
υγείας του. Στις 22 Φεβρουαρίου του 1938 ο Llobetπέθανε από πλευρίτιδα
στη Βαρκελώνη.
Τα πλήρη
έργα του, ως Urtextεπιμελημένα
από τον Καθηγητή RonPurcell, εκδίδονται
από την ChanterelleVerlag.